بررسی اثر شوری بر صفات زراعی و بیوشیمیایی ارقام مختلف برنج تحت شرایط مزرعه

به­ منظور ارزیابی اثر شوری بر صفات زراعی و بیوشیمیایی ارقام برنج آزمایشی دوساله به­ صورت کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه غرب گیلان، آستارا طی سال‌های 90-1389 و 91-1390 اجرا شد. در این آزمایش ارقام برنج (درفک، تابش، آمل 3، غریب سیاه، حسن ­سرایی آتشگاه، طارم پا کوتاه، دم سپید، طارم امیری، هاشمی و IR 29) به­عنوان کرت فرعی و شوری (کشت در خاک شور و کشت در خاک نرمال) به­عنوان کرت اصلی در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که شوری قند محلول برگ، کلروفیل a و کلروفیل کل را در همه ارقام کاهش داد و بیش ­ترین مقدار کلروفیل کل در شرایط تنش شوری از رقم طارم پاکوتاه به­ دست آمد. شوری فعالیت آنزیم پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز را در همه ارقام در هر دوسال آزمایش نسبت به شرایط نرمال افزایش داد و رقم غریب سیاه بیش ­ترین و رقم هاشمی کم­ ترین، فعالیت آنزیمی را نشان دادند. بین ارقام برنج از نظر تعداد پنجه، تعداد دانه در پانیکول، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک هم در شرایط تنش شوری و هم در شرایط نرمال، تفاوت معنی‌دار وجود داشت. هم­ چنین شوری عملکرد دانه را در همه ارقام از 3/32 تا 2/72 درصد کاهش داد که بیش ­ترین کاهش در رقم تابش و کم ­ترین آن در رقم هاشمی مشاهده شد. بیش­ ترین عملکرد دانه در شرایط نرمال از رقم غریب سیاه و در شرایط تنش شوری از رقم هاشمی به ­دست آمد. با توجه به نتایج به ­دست آمده برای زراعت برنج در شرایطی که امکان بروز تنش شوری وجود دارد رقم هاشمی تحمل بیش ­تری نسبت به سایر ارقام داشته و قابل توصیه می‌باشد.